Η χρήση της γλώσσας είναι σαν ένα τεράστιο κτίριο, στο οποίο δεν είναι απαραίτητο να μπαίνουμε πάντα από την πόρτα κι ούτε να φοράμε πάντα τα καλά μας.Εξάλλου και το lapsus litterae αυτό δηλώνει, το ολίσθημα, το φάλτσο, στην έκφραση.
Είμαι είμαι σαν είμαι σαν μια είμαι σαν μια φέτα είμαι σαν μια φέτα τυρί ανάμεσα στα πόδια σου ανάμεσα κι εσύ κι εσύ τοστιέρα ανάβεις κι εγώ λιώνω......