Ένας μηδενιστής ακόλουθος του Διόνυσου

Στα χέρια μου η άκρη μιας γραμμής,
η αρχή της,
και για να παίξω την φέρνω και την ενώνω
με την άλλη άκρη,
το τέλος της,
τότε έχω το τέλειο σχήμα,
έναν κύκλο,
που κάποιες φορές πιο πολύ μου μοιάζει
μ΄ ένα πελώριο μηδέν,
άλλοτε μαύρο κι άλλοτε αόρατο, 
τότε για να διασκεδάσω
αυτή την οπτική αίσθηση
κόβω λουλούδια, διάφορα κι αδιακρίτως,
ακόμα και ζωγραφιστά
για να δημιουργήσω μεγαλύτερη ψευδαίσθηση
και τα τοποθετώ πάνω σ΄ αυτό το σχήμα,
τότε έχω ένα πολύχρωμο στεφάνι
και το φορώ στο κεφάλι 
κι αρχίζω να χορεύω αυτούς τους οργιαστικούς χορούς
γίνομαι ένας σάτυρος
κι ακολουθώ τον Διόνυσο βαθιά μέσα στα δάση
είμαι ένας ακόλουθος του Βάκχου
ενώνομαι με τις μαινάδες
σε νύχτες υγρές κι αξημέρωτες
κι ας ξέρω ότι στο κεφάλι μου φορώ
ένα μηδενικό.

"Ἡ νοσταλγία γυρίζει" Μίλτος Σαχτούρης

Ἡ γυναίκα γδύθηκε καὶ ξάπλωσε στὸ
κρεβάτι
ἕνα φιλὶ ἀνοιγόκλεινε πάνω στὸ πάτωμα
οἱ ἄγριες μορφὲς μὲ τὰ μαχαίρια ἀρχίσαν
νὰ ξεπροβάλλουν στὸ ταβάνι
στὸν τοῖχο κρεμασμένο ἕνα πουλὶ πνίγηκε
κι ἔσβησε
ἕνα κερὶ ἔγειρε κι ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ καντηλέρι
ἔξω ἀκούγονταν κλάματα καὶ ποδοβολητά

Ἄνοιξαν τὰ παράθυρα μπῆκε ἕνα χέρι
ἔπειτα μπῆκε τὸ φεγγάρι
ἀγκάλιασε τὴ γυναίκα καὶ κοιμήθηκαν μαζὶ

Ὅλο τὸ βράδυ ἀκουγόταν μιὰ φωνή:

Οἱ μέρες περνοῦν
τὸ χιόνι μένει

Ο ήλιος ανάμεσα

Τέντες σαν ασπίδες του ήλιου

από κάτω τους συνωστίζονται άνθρωποι 

άγνωστοι μεταξύ τους

για να καταφύγουν

από την εκτυφλωτική δράση 

και την θερμαντική ισχύ

του πυρακτωμένου άρματος που ταξιδεύει

στον ουρανό

όχι, τα καπέλα δεν αρκούν

τα καπέλα είναι λεπτά

οι ακτίνες τα διαπερνούν πιο εύκολα

είναι εύκολοι αντίπαλοι,

ενώ οι τέντες προβάλλουν αντίσταση σθεναρή

είναι σαν πολλά καπέλα μαζί ενωμένα

εξάλλου κάτω από τις τέντες 

έχεις κι άλλες ευκαιρίες

μπορείς να γνωρίσεις τον διπλανό σου,

να πιεις έναν καφέ μαζί του, 

μονάχα που σαν τον ποθήσεις

τότε πυρακτώνεσαι και λαμπαδιάζεις

κι ας είσαι κάτω από την τέντα,

γιατί ο ήλιος που ανάβει στα πόδια σου ανάμεσα

καίει πιο πολύ από τον ήλιο ψηλά.

Σαν μαύρες ιδέες

Δεν υπάρχουν κοράκια να πετούν στον ουρανό
υπάρχουν μαύρες σκέψεις μόνο
ο άνθρωπος ανεβαίνει τη δική του σκάλα
και με δίχτυ αόρατο
προσπαθεί ν΄ αλιεύσει όλα τα πετούμενα
μόνο που η σκάλα δεν έχει στηρίγματα
έχει τις μαύρες σκέψεις μόνο
που κατανικώντας τη βαρύτητα
τον υψώνουν όλο και πιο ψηλά
ως εκεί που λάμπει ο δίσκος του σκότους
η πόλη ανοιχτή σαν στόμα χάσκει
έτοιμη να τον καταβροχθίσει
μόνο που εκεί υπάρχουν κοράκια που πετούν
σαν μαύρες σκέψεις, σαν μαύρες ιδέες,
όλο και πιο βαθιά βυθίζεσαι
τυφλός το πάθος σου ν΄ αντέξεις.

Ο Πλούτος και η Πενία

στηριγμένος σ΄ αυτή την αριστοφανική κωμωδία που έχει τον τίτλο "πλούτος" που μ΄ έκανε να σκεφτώ πως ο  πλούσιος και ο φτωχός στην εποχή μας (η εικόνα τουλάχιστον που παρουσιάζουν) δεν διαφέρουν μεταξύ τους και πιο πολύ έχουν γένος αρσενικό....ίσως....

Ένα ζευγάρι αταίριαστο,

αντίθετο,

ο ένας αναιρεί τον άλλο

κι όμως στην εποχή μας τόσο σύμφωνο,

τόσο κοντινό

που με βάζει στον πειρασμό

να τους παραστήσω  

σαν ένα άτομο,

εσύ τους βλέπεις δύο

κι όμως ... απατάσαι,

είναι σαν ένας άντρας,

πράγματι άντρας,

γιατί ο πλούτος είναι τόσο ηλίθιος

όπως ο άντρας,

μα και η πενία

γεννά ενοχές που δεν τις έχεις

κι ενοχές έχει κυρίως ο άντρας!

ΠΟΡΤΕΣ

Οι πόρτες που κλείνουν και σφαλίζουν
οι πόρτες που πίσω τους δεν μπορείς να δεις
που κρύβουν μυστικά,
βίτσια περίεργα, εξωπραγματικά
οι πόρτες που είναι περάσματα
ανάμεσα σε κόσμους διαφορετικούς
οι πόρτες που έχουν φύλακες τέρατα μυθικά
με σώμα σκύλου και κεφάλι τρίμορφου θεού
που χρειάζεται δύναμη μα και μυαλό
για να τους κάνεις πέρα,
οι πόρτες αυτές τώρα δεν κλείνουν,
σκούριασαν οι μεντεσέδες,
κάνουν κι ένα τρίξιμο εκκωφαντικό...

ΔΩΡΙΚΟ

Φέρτε μου 

να γονιμοποιήσω 

τις γυναίκες όλου του πλανήτη.

Σε στιγμές διανοητικής γαλήνης (τότε δηλαδή που απουσιάζει ο θάνατος) περιτριγυρίζει στο μυαλό μου η παραπάνω σκέψη (διαστροφή άραγε;;;;). Την ονόμασα δωρική γιατί η ερωτική μανία δε χρειάζεται πολλά λόγια. Αλλά και γιατί ο έρωτας είναι τραχύς, άγριος σαν τους Δωριείς, όχι σαν τους καλλιεργημένους Ίωνες (γιατί όποιος δε γνωρίζει την ιστορία του αναγκάζεται να την ξαναζήσει)