Λες και ο λόγος τους φώτιζε την αίθουσα,
μα κυρίως την οθόνη,
την υπόλευκη διαβρωμένη επιφάνεια.
Άρχισαν να μιλάνε ένας ένας και ταυτόχρονα.
Λέγανε για όσα τους περίμεναν έξω από τον κινηματογράφο,
για τις δουλειές, τις υποχρεώσεις τους.
Δεν είχε σημασία πόση αλήθεια έκρυβαν οι περιγραφές
ή οι προθέσεις τους,
γιατί ο ένας προσπαθούσε συνεχώς
να δικαιολογήσει τις επιθυμίες του,
ενώ ο άλλος απλώς ανησυχούσε για τη δουλειά του -
που δε θα εμφανιζόταν το πρωί.
Ο ενοχικός αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι
είχε δεσμευτεί με μια κοπέλα
που δε γνώριζε -φυσικά- για τη διπλή ζωή του.
Οι προβολές των εσωτερικών εικόνων
συνεχίστηκαν μέχρι το ξημέρωμα,
αφού δεν μπορούσαν να κλείσουν μάτι
πάνω στα ξεχαρβαλωμένα και λεκιασμένα καθίσματα.
Απόσπασμα: Σε παλιό σινεμά (από τους Χάρτες) του Θ. Γρηγοριάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου