Aγοραφοβική Αφροδίτη

Κλειστή κι εκστασιαστική

βλέμμα χαμηλό κι εξεταστικό

λες και προσγειώθηκε από τον πλανήτη Αφροδίτη

μυστηρώδης και σκοτεινή

κορμί αργόσυρτο, κυματιστό στον ανθρώπινο συρφετό

φεύγει από την αγέλη με ρυθμό χορευτικό

κι εγώ ακολουθώ

σα διάβολος υπνωτισμένος

μέσα σε δρόμους και στενά

και ξάφνου σταματά

σ΄ ένα φανάρι με χρώμα στο αίμα της καρδιάς

αισθήματα σιδερωμένα, κολλαριστά

ζητούν μια άγρια χαρά ν΄ αγοράσουν

με ψαχουλεύει, τις τσέπες στο παντελόνι ψάχνει, ανάβω,

και βρίσκει τα κλειδιά, 

στο χέρι μου τα βάζει και μ΄αποχαιρετά

εγώ που ντύθηκα με τη στολή δύτη

στον άγνωστο βυθό να βουτήξω

έπεσα πάνω σε μια αγοραφοβική Αφροδίτη.