Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

"Ἡ νοσταλγία γυρίζει" Μίλτος Σαχτούρης


Ἡ γυναίκα γδύθηκε καὶ ξάπλωσε στὸ
κρεβάτι
ἕνα φιλὶ ἀνοιγόκλεινε πάνω στὸ πάτωμα
οἱ ἄγριες μορφὲς μὲ τὰ μαχαίρια ἀρχίσαν
νὰ ξεπροβάλλουν στὸ ταβάνι
στὸν τοῖχο κρεμασμένο ἕνα πουλὶ πνίγηκε
κι ἔσβησε
ἕνα κερὶ ἔγειρε κι ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ καντηλέρι
ἔξω ἀκούγονταν κλάματα καὶ ποδοβολητά
Ἄνοιξαν τὰ παράθυρα μπῆκε ἕνα χέρι
ἔπειτα μπῆκε τὸ φεγγάρι
ἀγκάλιασε τὴ γυναίκα καὶ κοιμήθηκαν μαζὶ
Ὅλο τὸ βράδυ ἀκουγόταν μιὰ φωνή:
Οἱ μέρες περνοῦν
τὸ χιόνι μένει

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Ο ήλιος ανάμεσα


Τέντες σαν ασπίδες του ήλιου
από κάτω τους συνωστίζονται άνθρωποι 
άγνωστοι μεταξύ τους
για να καταφύγουν
από την εκτυφλωτική δράση 
και την θερμαντική ισχύ
του πυρακτωμένου άρματος που ταξιδεύει
στον ουρανό
όχι, τα καπέλα δεν αρκούν
τα καπέλα είναι λεπτά
οι ακτίνες τα διαπερνούν πιο εύκολα
είναι εύκολοι αντίπαλοι,
ενώ οι τέντες προβάλλουν αντίσταση σθεναρή
είναι σαν πολλά καπέλα μαζί ενωμένα
εξάλλου κάτω από τις τέντες 
έχεις κι άλλες ευκαιρίες
μπορείς να γνωρίσεις τον διπλανό σου,
να πιεις έναν καφέ μαζί του, 
μονάχα που σαν τον ποθήσεις
τότε πυρακτώνεσαι και λαμπαδιάζεις
κι ας είσαι κάτω από την τέντα,
γιατί ο ήλιος που ανάβει στα πόδια σου ανάμεσα
καίει πιο πολύ από τον ήλιο ψηλά.

Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Σαν μαύρες ιδέες

Δεν υπάρχουν κοράκια να πετούν στον ουρανό
υπάρχουν μαύρες σκέψεις μόνο
ο άνθρωπος ανεβαίνει τη δική του σκάλα
και με δίχτυ αόρατο
προσπαθεί ν΄ αλιεύσει όλα τα πετούμενα
μόνο που η σκάλα δεν έχει στηρίγματα
έχει τις μαύρες σκέψεις μόνο
που κατανικώντας τη βαρύτητα
τον υψώνουν όλο και πιο ψηλά
ως εκεί που λάμπει ο δίσκος του σκότους
η πόλη ανοιχτή σαν στόμα χάσκει
έτοιμη να τον καταβροχθίσει
μόνο που εκεί υπάρχουν κοράκια που πετούν
σαν μαύρες σκέψεις, σαν μαύρες ιδέες,
όλο και πιο βαθιά βυθίζεσαι
τυφλός το πάθος σου ν΄ αντέξεις.