«Την ποίηση την πλησίαζαν δύσκολα ακόμη και στις μέρες του Ομήρου ή του Πινδάρου. Σήμερα οι δυσκολίες πλήθυναν για πολλούς λόγους. Για να μην πω από τον τρόπο ζωής που μας έχει επιβάλει η καταναλωτική κοινωνία. Ο άνθρωπος «έχει μπει στη γραμμή». Ζητάει εύκολα και φτηνά πράγματα, που να τα πετάει και να τα ξαναπρομηθεύεται, ανίκανος να κάνει το επιπλέον βήμα που θα τον οδηγήσει στην ποίηση. Εχουμε γίνει «μικροαμερικανοί». Το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί. (...) Εμένα με καίει ο νέος Ελληνισμός, ο νέος ελληνικός μύθος. Θα ήθελα να βρω τη σωστή βάση του, τη νομοθεσία του. Αν θέλουμε να μιλάμε για πραγματικότητα, αυτή είναι η πραγματικότητα. Οσο για την αναγνώριση του έργου μου, μην εμπιστεύεστε τόσο τις ετυμηγορίες των συγχρόνων. Κάθε εποχή, χωρίς να το θέλει, διογκώνει τη σημασία ενός από τους παράγοντες εις βάρος των άλλων, με αποτέλεσμα να θεωρηθούν κατά καιρούς πολύ μεγάλοι ποιητές ο Αχιλλέας Παράσχος ή ο Γεώργιος Σουρής. Μην ξεχνάτε, κάποτε ο Κάλβος έπαθε ολική έκλειψη και ο Καβάφης παράδερνε στα βιβλιοπωλεία της Αλεξάνδρειας, όταν στην Αθήνα μεσουρανούσαν οι λογοκόποι. Ολοι μας είμαστε υποκείμενοι στην ομαδική πλάνη, που καταντά κάποτε ακατανόητη όσο και τερατώδης. Οφείλουμε, λοιπόν, να είμαστε μετριόφρονες και ν' αποβλέπουμε μόνο στο κριτήριο του χρόνου».
(Από συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη στη Σούλα Αλεξανδροπούλου, «Η Καθημερινή», 2 Νοεμβρίου 1975)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου