Μικρή Ινδιάνα

 

Mια μικρή διαβόλισσα

σκανταλιάρα, απατεώνισσα,

φορά κοσμήματα στ΄ αυτιά

στο στήθος, το λαιμό, τον αφαλό,

που λάμπουν νωχελικά,

μια σκύλα που κουνά την κόκκινη ουρά

αργά, μεθυστικά και την ξανακουνά

με ρούχα μικροσκοπικά,

χρειάζομαι φακό μεγεθυντικό

ντυμένη να τη δω

και μια φωτιά το πάθος της ν΄ ανάψω

μια μικρή ακροβάτισσα

στα σύννεφα πετά

κάνει πως παραπατά
ελαφίνα προκλητική

στα δάση του μυαλού κρυμμένη

μια μικρή κλέφτρα,

κλέβει τις ψυχές

αφού τις κομματιάσει πρώτα

και σου τις δίνει να τις φας,

χαϊδεύει τα μαλλιά της διπλανής της

ανοίγει την πόρτα και χάνεται

σε μαύρους λαβύρινθους,

στα τοξωτά φρύδια του χρόνου

και στη μαγεία του υπονόμου,

στο τέλος παντρεύτηκε, λένε, τον πατέρα της

ή ένα μικρό πάνθηρα, κανείς δεν ξέρει, 

εγώ όμως την έκλεισα

στο μαγικό μπουκάλι του κρασιού

και κάθε βράδυ το ανοίγω και την πίνω

στ΄ όνειρο να μ΄ επισκεφθεί.