ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Δελφίνη και Ιππολύτη
Σε μισοφώς από χαμηλωμένες λάμπες,
γερτή σε μυρωμένα μαξιλάρια ωραία,
η Ιππολύτη χάδια δυνατά ζητούσε
που κλείναν της αθώας νιότης την αυλαία.
Με τρομαγμένο βλέμμα από την καταιγίδα
της πρώτης της αγνότητας τα ουράνια ψάχνει
σαν τον ταξιδευτή που το κεφάλι στρέφει
μακριά προς το γαλάζιο ορίζοντα που χάνει.
Πέφτουν τα δάκρυα από τα μάτια τα σβησμένα,
η ηδονή πικρή, νάρκωση και οδύνη,
τα νικημένα χέρια της, ανώφελα όπλα,
στολίζουν τη λεπτή ομορφιά που όλη αναδίνει.
Στα πόδια της εμπρός γαλήνια η Δελφίνη
την κοίταζε βαθιά με αναμμένα μάτια
σαν το αγρίμι που τη λεία παραμονεύει
αφού έχει αφήσει με τα δόντια του σημάδια.
Η ρωμαλέα ομορφιά γονατισμένη
μπρος στην αδύναμη με απόλαυση ρουφούσε
του θριάμβου το κρασί κι έγερνε στο κορίτσι
σα μια γλυκιά ευχαριστία ν΄ αποζητούσε . . .
ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου